I consider myself a control freak. I want everything to be done my way, at my own time, using my own pace. Being pregnant made me realize that some things shouldn’t be so predictably planned; that I have to trust the people around me more because they care for me (can you imagine my brother throwing me a my baby shower?!); and that I have to accept the fact that the world doesn’t revolve around me very often and I could be happier if I could make it go around somebody else (ahmm right now, the little miss!).
It’s a humbling experience knowing that I cannot chuck just any kind of food in my mouth or drink whatever I used to enjoy drinking before (REAL coffee and alcohol, to be exact!). It’s the feeling of prioritizing the baby’s health over my own satisfaction. This whole experience is teaching me to value those loved ones that have been supportive of me since day one of my pregnancy. This has opened my eyes as to how much the mister loves me. He’s been trying so hard to make me as comfortable as possible even if it means he’ll have to sleep in a less bed space than normal. Knowing that my family and friends are all excited to meet my daughter in January gives me an overwhelming confidence to brave motherhood.
Two and a half more months, I could hardly wait!
Thursday, October 28, 2010
Thursday, October 7, 2010
Para Kay Elysse
*i'm beginning to fall, more and more, in love with HER everyday.
Ngayon palang nakikini-kinita ko na ang magiging halaga mo sa buhay ko. Kung papaanong hindi pa man kita nakikita’y nahuhulog na ang loob ko sa’yo; animo’y balang araw daragdagan mo pa ang saysay ng mundo. Kung ano pa man ang nagawa kong mahusay para ikaw ang syang ibigay ay ipinagpapasalamat kong lubos.
Ngayon palang pinapangarap ko na ang iyong mga ngiti. Kahit pa imposibleng paraan para mapasaya ka ay iniisip ko nang malalim. Laging pinaplanong masaluhan ka sa lahat ng pait at giyera ng daigdig; pantasya kong tinig mo na’y marinig. Kung papaanong magniningning o iirap ang mga mata mo’y palaisipan kong parati.
Ngayon palang pangako ko nang magiging lakas mo ako’t takbuhan. Kahit ilang bagyo pa’y sasamahan kitang sumuong at umalpas; tatabihan kitang humiling sa mga tala at mabighani sa buwan. Kapag kulimlim ang langit mo, ako ang sayo’y aalalay; balang araw mararamdaman mo rin itong dakila kong pagmamahal.
Ngayon palang nakikini-kinita ko na ang magiging halaga mo sa buhay ko. Kung papaanong hindi pa man kita nakikita’y nahuhulog na ang loob ko sa’yo; animo’y balang araw daragdagan mo pa ang saysay ng mundo. Kung ano pa man ang nagawa kong mahusay para ikaw ang syang ibigay ay ipinagpapasalamat kong lubos.
Ngayon palang pinapangarap ko na ang iyong mga ngiti. Kahit pa imposibleng paraan para mapasaya ka ay iniisip ko nang malalim. Laging pinaplanong masaluhan ka sa lahat ng pait at giyera ng daigdig; pantasya kong tinig mo na’y marinig. Kung papaanong magniningning o iirap ang mga mata mo’y palaisipan kong parati.
Ngayon palang pangako ko nang magiging lakas mo ako’t takbuhan. Kahit ilang bagyo pa’y sasamahan kitang sumuong at umalpas; tatabihan kitang humiling sa mga tala at mabighani sa buwan. Kapag kulimlim ang langit mo, ako ang sayo’y aalalay; balang araw mararamdaman mo rin itong dakila kong pagmamahal.
Subscribe to:
Posts (Atom)
